در طول سال به مناطق مختلف ایران مهاجرت میکنند تا میوههای هر منطقه را با توجه به فصلهای مختلف سال و اقلیم متفاوت ایران بچینند. آنها از نبود امکانات، اهمیت ندادن مسئولین به منطقه و ولایت خود گلایه داشتند. در طول سال ۱۵ نفری مهاجرت میکنند تا برای خانواده خود با کار در باغهای شهرهای مختلف روزی کسب کنند و برایشان خرج زندگی ارسال کنند. این کارگران از عدم رسیدگی مسئولین به شهر خود گلایه داشتند و میگفتند اگر مسئولین توجه بیشتری به مناطق کشاورزی در چهار محال و بختیاری داشته باشند میتوانند در محل سکونت خود به کشاورزی و باغ داری بپردازند.